Zomertocht 2017
1 DE AKKA IS WEER OP ZEE: NAAR DUINKERKE.
In 2017 zou ik 5 juni, tweede pinksterdag, uitvaren. De eerste bestemming was Duinkerke om broer Han op te pikken, daarna naar de Engelse oostkust om een jaar nadat we daar Brexit hadden meegemaakt de verkiezingen van dichtbij te volgen. Echter in de week na pinksteren hadden we de eerste zomerstorm in twee jaar, zodat ik pas zaterdag 10 juni, na de 'glorie' van Theresa May, ben vertrokken. De wind was nog altijd west zodat in 1 dag naar Zeebrugge niet haalbaar was; er moest gekruist worden. De wind was 3 oplopend naar 4. Voltuig, later de genua gereefd. In het slijkgat, de geul vanuit Stellendam tusssen de banken door naar zee, was het in de nawee-en van de zomerstorm nog flink knobbelig. Ik vertrok om 06:30 uit H'sluis, om 08:00 was ik door de sluis in Stellendam. Om 14:30 na een stevige tocht voor de tussenstop bij de Roompotsluis, de toegang tot de Oosterschelde. Deze bleek voor een week gestremd, en daar was ik eigenlijk wel blij mee. Ik had op de Oosterschelde niets te zoeken, maar kon nu -noodgedwongen- op de steiger voor de sluis overnachten. "Toegestane wachtplaats tot de volgende schutting" en dat was pas over 5 dagen!
De volgende dag om 7 uur vertrokken naar Zeebrugge. Het was mooi en heel rustig weer. Ik lag langszij een ander schip en overlegde met een bemanningslid hoe los te gooien, daardoor vergat ik iets. Buiten de voorhaven van de sluis steek je de uitgang van de open oosterschelde dam over. In de fikse stroom die daar staat ontdekte ik wat ik vergeten was, de brandstofkraan was nog dicht, daardoor was er lucht in de leiding gezogen en sloeg de motor af. Ik besloot door te varen naar de stroom die langs de kust van Walcheren naar zee stroomde en daar op mijn gemak de motor te ontluchten. Echter de wind was te zwak om weg te komen van de dam, ik kon alleen maar tusssen twee boeien op en neer zeilen. Toen belde Geraldien dat ze voorspoedig bevallen was van een gezonde dochter: Madeleine Godelieve, prachtig nieuws dus. Ikzelf had ook behoefte aan een verlossing, zei tegen Geraldien dat ik vanuit Zeebrugge langs zou komen, maar nu een beetje aan het emmeren was. Gelukkig had ik onlangs met Hans Koole al een keer uigebreid de motor ontlucht en een handige pijpsleutel gekocht. Dus de boot op de zelfstuurinrichting gezet en snel ontlucht. Toen ik de motor startte liep hij weer.
Er was te weinig wind om goed te zeilen en daarom op de motor langs Domburg en Westkapelle de zee op. Daarna afgebogen naar Zeebrugge, er was inmiddels genoeg wind om te zeilen. Dat ging goed tot de vaargeul die langs Zeebrugge loopt. Vandaar de motor weer aan en voorspoedig Zeebrugge aangelopen, het was inmiddels 14:00 uur.
De boot netjes afgemeerd, en toen vertrokken richting Den Haag. Met het openbaar vervoer van Zeebrugge naar Den Haag is een hele reis. Met de kusttram naar Blankenbergen, met de trein naar Gent (maar eerst 3 kwartier wachten), daarna met de trein naar Antwerpen en vervolgens via Rotterdam naar de haag. De klok wees half tien, te laat voor kraamvisite, maar op tijd voor een gezellig souper met Karien.
Maandag 12 juni mijn nieuwe kleindochter bewonderd, zwart haar en blauwe ogen. Moeder en kind maken het prima. Na de beschuit met muisjes aan de lange terugreis naar Zeebrugge begonnen. De volgende dag om 9:30 losgegooid in de marina, de oude vissershaven. Omdat er erg veel grote scheepvaart in- en uitvoer moest ik heel lang wachten voordat ik via de voorhaven mocht uitvaren. Port Control vond ook dat ik in de weg zat, en ik vluchtte buiten de rode betonning. Dat ging goed tot ik aan de grond liep. De boot met de motor en het roer dwars gedraaid totdat de neus naar diep water wees. Toen het roer vastgezet, de motor op volle kracht en zelf aan de zijstag gehangen. Dat werkte. (Het leek de laatste tochten wel een zelfhulpcursus voor solozeilers). Met twee uur vertraging naar buiten. Verder was het een rustige tocht naar Nieuwpoort. En de dag erop eveneens een rustige tocht, wind achter en mooi weer naar Duinkerke. Daar komt vandaag, donderdag de 15e Han aan boord.
De volgende dag om 7 uur vertrokken naar Zeebrugge. Het was mooi en heel rustig weer. Ik lag langszij een ander schip en overlegde met een bemanningslid hoe los te gooien, daardoor vergat ik iets. Buiten de voorhaven van de sluis steek je de uitgang van de open oosterschelde dam over. In de fikse stroom die daar staat ontdekte ik wat ik vergeten was, de brandstofkraan was nog dicht, daardoor was er lucht in de leiding gezogen en sloeg de motor af. Ik besloot door te varen naar de stroom die langs de kust van Walcheren naar zee stroomde en daar op mijn gemak de motor te ontluchten. Echter de wind was te zwak om weg te komen van de dam, ik kon alleen maar tusssen twee boeien op en neer zeilen. Toen belde Geraldien dat ze voorspoedig bevallen was van een gezonde dochter: Madeleine Godelieve, prachtig nieuws dus. Ikzelf had ook behoefte aan een verlossing, zei tegen Geraldien dat ik vanuit Zeebrugge langs zou komen, maar nu een beetje aan het emmeren was. Gelukkig had ik onlangs met Hans Koole al een keer uigebreid de motor ontlucht en een handige pijpsleutel gekocht. Dus de boot op de zelfstuurinrichting gezet en snel ontlucht. Toen ik de motor startte liep hij weer.
Er was te weinig wind om goed te zeilen en daarom op de motor langs Domburg en Westkapelle de zee op. Daarna afgebogen naar Zeebrugge, er was inmiddels genoeg wind om te zeilen. Dat ging goed tot de vaargeul die langs Zeebrugge loopt. Vandaar de motor weer aan en voorspoedig Zeebrugge aangelopen, het was inmiddels 14:00 uur.
De boot netjes afgemeerd, en toen vertrokken richting Den Haag. Met het openbaar vervoer van Zeebrugge naar Den Haag is een hele reis. Met de kusttram naar Blankenbergen, met de trein naar Gent (maar eerst 3 kwartier wachten), daarna met de trein naar Antwerpen en vervolgens via Rotterdam naar de haag. De klok wees half tien, te laat voor kraamvisite, maar op tijd voor een gezellig souper met Karien.
Maandag 12 juni mijn nieuwe kleindochter bewonderd, zwart haar en blauwe ogen. Moeder en kind maken het prima. Na de beschuit met muisjes aan de lange terugreis naar Zeebrugge begonnen. De volgende dag om 9:30 losgegooid in de marina, de oude vissershaven. Omdat er erg veel grote scheepvaart in- en uitvoer moest ik heel lang wachten voordat ik via de voorhaven mocht uitvaren. Port Control vond ook dat ik in de weg zat, en ik vluchtte buiten de rode betonning. Dat ging goed tot ik aan de grond liep. De boot met de motor en het roer dwars gedraaid totdat de neus naar diep water wees. Toen het roer vastgezet, de motor op volle kracht en zelf aan de zijstag gehangen. Dat werkte. (Het leek de laatste tochten wel een zelfhulpcursus voor solozeilers). Met twee uur vertraging naar buiten. Verder was het een rustige tocht naar Nieuwpoort. En de dag erop eveneens een rustige tocht, wind achter en mooi weer naar Duinkerke. Daar komt vandaag, donderdag de 15e Han aan boord.
2 VAN DUINKERKE NAAR HARWICH
Han kwam donderdag de 15e aan boord. Hij wist nog waar hij moest slapen, en in no time was hij geinstalleerd, inclusief opgemaakt bed. De schipper had voor een broodmaaltijd gezorgd dus de zojuist aangemonsterde kok had nog een avond vrijaf. De volgende dag was de wind krachtig uit het westen, ongeschikt om naar Ramsgate te gaan, dus blijven liggen. Zaterdag was de wind nog steeds west, maar kracht 3, we gingen een stap verder, naar Calais. Vertrokken om 10 uur. Het was mooi weer en leuk kruisen tegen de niet te harde wind in daarbij geholpen door de stroom. Voorbij Graveline viel de wind weg en moesten we op de motor verder naar Calais.
Aankomst 16:00.
Hoewel Calais veel dichter bij Ramsgate ligt, is het omgaan met de stroom makkelijker vanuit Duinkerke. Daar vandaan ga je met het begin van de ebstroom weg, en vaart zo in westelijke richting, steekt de vaargeulen over, en bent vlak bij Dover als de stroom kentert. Dan ga je met de vloedstroom dicht onder de engelse kust door de Gulstream, een geul tussen het engelse vastenland en de Goodwin Sands, in noordelijke richting naar Ramsgate. Op deze wijze heb je de hele tocht stroom mee. Van uit Calais lukt dat niet. Wij gingen om 8 uur met weinig wind weg uit Calais, op de motor. De (vloed)stroom zette ons naar het noordoosten, maar wij staken richting noordwest de vaargeulen over. Om 12 uur waren we bij het begin van de Gulstream, en kregen toen de ebstroom tegen. Gelukkig was het doodtij en konden we, nog steeds op de motor, 3,5 a 4 knopen blijven varen. Het was een rustige comfortabele tocht; om 16:00 waren we in Ramsgate.
Maandag zijn we in Ramsgate blijven liggen, en dinsdag de 20e vertrokken we naar Harwich. Dat is een flinke tocht, 38 mijl, waarop je, vanwege de geografie van het gebied, de hele trip stroom mee kunt hebben. Vertrek 8 uur. De windrichting was niet optimaal we zouden stukken moeten kruisen. Omdat het weerbericht later op de dag windkracht 5 voorspelde, hebben we voor vertrek de genua ingewisseld voor de fok. Je steekt onderweg drie banken over: de Long Sand, de Sunk en de Gunfleet. Vanaf Ramsgate kruisten we in twee grote slagen naar het Fisherman gat, de doorgang van de Long Sand, vandaar kwamen we al gauw bij de Sunk. Deze bank kun je op een bepaalde plaats gewoon oversteken. Daar voorbij merkten we dat de wind aantrok en staken een rif. Toen we in de buurt van de Gunfleet kwamen, waaide het flink, kracht 5, en rolde ik ook een rif in de fok. Je komt bij de Gunfleet al in de buurt van het noordelijke einde van de bank aan. Normaal begin je hem, kijkend op de dieptemeter, over te steken, en als het te ondiep wordt stuur je wat meer naar het noorden. Vanwege de harde wind en de stevige zeegang door wind tegen stroom, durfde ik die procedure niet aan en besloot een flink end naar het noordoostelijke einde van de bank op te kruisen, zodat we gegarandeerd voldoende diep water hadden. Dat was ondertussen pittig zeilen, tegen een harde wind en flinke golven in. De Akka vond het gelukkig best en treinde stevig door. Eenmaal voorbij de Gunfleet gingen we door een route met de naam Medusakanaal naar Harwich. Aankomst in Shotley Marina om 19:15, 55 mijl gevaren.
Woensdag heeft Han zich door een vrijwilliger, die zich daartoe bij ons meldde, naar de plaatselijke winkel laten brengen om boodschappen te doen. (De vrijwilligers hopen op deze wijze te bereiken dat de winkel niet verdwijnt). Ik deed klusjes aan de boot.
Omdat Shotley op een schiereiland ligt, vandaar de kwijnende winkel, zijn we nog nooit in Harwich zelf geweest; hoewel we altijd praten over 'naar Harwich gaan'. Vandaag zijn we echter met het pontje echt naar Harwich gegaan. Het is een bescheiden oud stadje met een grote veerdienst naar Hoek van Holland, tweemaal daags, en binnenkort ook weer naar Denemarken.
Morgen gaan we de Orwell rivier op naar Ipswich.
Aankomst 16:00.
Hoewel Calais veel dichter bij Ramsgate ligt, is het omgaan met de stroom makkelijker vanuit Duinkerke. Daar vandaan ga je met het begin van de ebstroom weg, en vaart zo in westelijke richting, steekt de vaargeulen over, en bent vlak bij Dover als de stroom kentert. Dan ga je met de vloedstroom dicht onder de engelse kust door de Gulstream, een geul tussen het engelse vastenland en de Goodwin Sands, in noordelijke richting naar Ramsgate. Op deze wijze heb je de hele tocht stroom mee. Van uit Calais lukt dat niet. Wij gingen om 8 uur met weinig wind weg uit Calais, op de motor. De (vloed)stroom zette ons naar het noordoosten, maar wij staken richting noordwest de vaargeulen over. Om 12 uur waren we bij het begin van de Gulstream, en kregen toen de ebstroom tegen. Gelukkig was het doodtij en konden we, nog steeds op de motor, 3,5 a 4 knopen blijven varen. Het was een rustige comfortabele tocht; om 16:00 waren we in Ramsgate.
Maandag zijn we in Ramsgate blijven liggen, en dinsdag de 20e vertrokken we naar Harwich. Dat is een flinke tocht, 38 mijl, waarop je, vanwege de geografie van het gebied, de hele trip stroom mee kunt hebben. Vertrek 8 uur. De windrichting was niet optimaal we zouden stukken moeten kruisen. Omdat het weerbericht later op de dag windkracht 5 voorspelde, hebben we voor vertrek de genua ingewisseld voor de fok. Je steekt onderweg drie banken over: de Long Sand, de Sunk en de Gunfleet. Vanaf Ramsgate kruisten we in twee grote slagen naar het Fisherman gat, de doorgang van de Long Sand, vandaar kwamen we al gauw bij de Sunk. Deze bank kun je op een bepaalde plaats gewoon oversteken. Daar voorbij merkten we dat de wind aantrok en staken een rif. Toen we in de buurt van de Gunfleet kwamen, waaide het flink, kracht 5, en rolde ik ook een rif in de fok. Je komt bij de Gunfleet al in de buurt van het noordelijke einde van de bank aan. Normaal begin je hem, kijkend op de dieptemeter, over te steken, en als het te ondiep wordt stuur je wat meer naar het noorden. Vanwege de harde wind en de stevige zeegang door wind tegen stroom, durfde ik die procedure niet aan en besloot een flink end naar het noordoostelijke einde van de bank op te kruisen, zodat we gegarandeerd voldoende diep water hadden. Dat was ondertussen pittig zeilen, tegen een harde wind en flinke golven in. De Akka vond het gelukkig best en treinde stevig door. Eenmaal voorbij de Gunfleet gingen we door een route met de naam Medusakanaal naar Harwich. Aankomst in Shotley Marina om 19:15, 55 mijl gevaren.
Woensdag heeft Han zich door een vrijwilliger, die zich daartoe bij ons meldde, naar de plaatselijke winkel laten brengen om boodschappen te doen. (De vrijwilligers hopen op deze wijze te bereiken dat de winkel niet verdwijnt). Ik deed klusjes aan de boot.
Omdat Shotley op een schiereiland ligt, vandaar de kwijnende winkel, zijn we nog nooit in Harwich zelf geweest; hoewel we altijd praten over 'naar Harwich gaan'. Vandaag zijn we echter met het pontje echt naar Harwich gegaan. Het is een bescheiden oud stadje met een grote veerdienst naar Hoek van Holland, tweemaal daags, en binnenkort ook weer naar Denemarken.
Morgen gaan we de Orwell rivier op naar Ipswich.
3 DE RIVIEREN OP: IPSWICH, WALTON en WOODBRIDGE.
Vrijdag 23 juni zijn we vanaf Shotley (vlak bij Harwich) de rivier de Orwell opgegaan richting Ipswich. We vertrokken om 9 uur, hadden stroom mee maar de wind pal tegen, dus op de motor. De Orwell is een brede mooie rivier met glooiende oevers met af en toe imposante kasteelachtige huizen. Om 11 uur waren we bij Fox's Marina vlak voor Ipswich. Ik had in de gids gezien dat de jachthaven in de stad zelf achter een soort tide barrier ligt, en durfde er daarom niet heen. Stom ik had natuurlijk gewoon moeten bellen en vragen hoe het met die barrier zat. Volgens mijn informatie was er een goede busverbinding naar het centrum; die was er ook, alleen ging deze maar om de twee uur en na 19:00 helemaal niet meer. We zijn wel in het centrum geweest, maar ons plan om zaterdagavond een pub met live muziek op te zoeken hebben we maar laten varen.
Zondag 25 juni zijn we naar Walton-on-the-Naze gevaren. Dat betekende eerst de Orwell af en daarna bij Harwich weer naar buiten en al spoedig een moerasachtig gebied met afwateringsriviertjes in dat naar de Titchmarsh Marina bij Walton leidt. Walton ligt een mijl of 5 ten zuiden van Harwich met het moeras tussen beide plaatsen in. Je kunt over land van de een naar de ander maar dan rijd je om het moeras heen. De Tichmarsh Marina ligt midden in het moeras aan een afwateringriviertje, en is over de weg verbonden met Walton, een uur lopen. Het gebied is ongerept en ruig zoals onze Biesbosch vroeger geweest moet zijn.
We zijn daar tot Woensdag gebleven en toen de Deben opgegaan naar Woodbridge. Naar de ingang van de Deben was ongeveer 9 mijl, 4 om het moeras uit te komen en vijf over zee naar de ingang van de Deben. Deze ingang is heel tricky: het is een natuurlijke geul tussen kiezelbanken door. Die geul is goed met boeien aangegeven, deze boeien moeten na een stevige oostelijke storm vaak verplaatst worden omdat de geul gewijzigd is. Het wordt aangeraden om de monding twee uur voor hoogwater aan te lopen. En onder allerlei omstandigheden: nacht, mist, harde oostelijke wind en bij eb, dan moet je het maar niet proberen.
Wij waren om 11:45 uit de Titchmarsh Marina vertrokken, zodra het water hoog genoeg was om over de drempel te kunnen. Tegen de stroom in naar buiten en op naar de Deben ingang. Daar moesten we om 14:50 zijn. Omdat we een flinke wind achter hadden moesten we zeil minderen om er niet te vroeg te zijn. Het aanlopen van die monding is spannend, je ziet links en rechts de golven op de kiezelbanken breken, en begrijpt heel goed dat je dit aanlopen alleen onder de juiste condities moet doen. Daarna nog twee uur doorvaren over de prachtige ongerepte Deben naar Woodbridge.
Daar liggen we nu en blijven nog een paar dagen. Als de omstandigheden goed worden: weer, wind en tij, gaan we naar Lowstoft.
Zondag 25 juni zijn we naar Walton-on-the-Naze gevaren. Dat betekende eerst de Orwell af en daarna bij Harwich weer naar buiten en al spoedig een moerasachtig gebied met afwateringsriviertjes in dat naar de Titchmarsh Marina bij Walton leidt. Walton ligt een mijl of 5 ten zuiden van Harwich met het moeras tussen beide plaatsen in. Je kunt over land van de een naar de ander maar dan rijd je om het moeras heen. De Tichmarsh Marina ligt midden in het moeras aan een afwateringriviertje, en is over de weg verbonden met Walton, een uur lopen. Het gebied is ongerept en ruig zoals onze Biesbosch vroeger geweest moet zijn.
We zijn daar tot Woensdag gebleven en toen de Deben opgegaan naar Woodbridge. Naar de ingang van de Deben was ongeveer 9 mijl, 4 om het moeras uit te komen en vijf over zee naar de ingang van de Deben. Deze ingang is heel tricky: het is een natuurlijke geul tussen kiezelbanken door. Die geul is goed met boeien aangegeven, deze boeien moeten na een stevige oostelijke storm vaak verplaatst worden omdat de geul gewijzigd is. Het wordt aangeraden om de monding twee uur voor hoogwater aan te lopen. En onder allerlei omstandigheden: nacht, mist, harde oostelijke wind en bij eb, dan moet je het maar niet proberen.
Wij waren om 11:45 uit de Titchmarsh Marina vertrokken, zodra het water hoog genoeg was om over de drempel te kunnen. Tegen de stroom in naar buiten en op naar de Deben ingang. Daar moesten we om 14:50 zijn. Omdat we een flinke wind achter hadden moesten we zeil minderen om er niet te vroeg te zijn. Het aanlopen van die monding is spannend, je ziet links en rechts de golven op de kiezelbanken breken, en begrijpt heel goed dat je dit aanlopen alleen onder de juiste condities moet doen. Daarna nog twee uur doorvaren over de prachtige ongerepte Deben naar Woodbridge.
Daar liggen we nu en blijven nog een paar dagen. Als de omstandigheden goed worden: weer, wind en tij, gaan we naar Lowstoft.
4 LOWSTOFT EN SOUTHWOLD
Zondag 2 juli zijn we van Woodbridge de Deben afgevaren, zo'n twee uur, naar Felixstowe Ferry; dat is bij de monding van de Deben. Daar aan een boei gelegen, en ons door de ferry naar de kant laten brengen om te wandelen en rond te kijken. Bij eb zagen we in verte op een grindbank een grote zeehond liggen.
Maandag naar Lowestoft, dat is 33 mijl in 1 tij goed te doen. Om 8 uur tussen de boeien door de monding vd Deben uit, buiten op het grootzeil met een achterlijke wind, kracht 4, noordelijk naar Lowestoft. Er zat nog een rif in het grootzeil, maar dat heb ik er al vlug uitgehaald. We liepen mooie snelheden: tot 7,5 knoop over de grond en 6,2 door het water. Bij het begin van de aanloop naar Lowstoft, het grootzeil weggehaald en op de fok verder. Op de motor aangelopen, er stond een stevige dwarsstroom voor de haven. Afgemeerd bij de Royal Norfolk and Suffolk Yachtclub; de toiletten en liggelden waren dus dik in orde. Ik kende de stad al, in een grijs verleden ben ik er met Donald (en Chris en Andy) geweest, toen voornamelijk in het noordelijke deel. Ik herinner me een restaurant, met een bediening door mooie -in onze toen nog jonge ogen- oudere dames, die in onze fantasie gepensioneerde BlueBell danseressen van de Folies Bergere waren, en ook nog een pub met live muziek.
Dit alles hebben we nu niet aangetroffen. We hebben in het noordelijke stadsdeel vooral boodschappen gedaan, maar daarbij wel een keer een goed duo van straatzangers getroffen van het romantische genre: Bridge over troubled water en Windmills of your mind. Wij hebben vooral in het zuidelijk stadsdeel over een vriendelijke boulevard langs de zee gewandeld; zoiets als aan de Vlaamse kust maar dan met de oorspronkelijke aardige huizen. In een parkje achter de boulevard zagen we een eekhoorn; niet van onze roodbruine soort maar een grijze, volgens mij een exoot uit de VS.
Lowestoft zou ons verste punt zijn, van daaruit wilden we 10 mijl terug naar Southwold, een klein plaatsje met een klein haventje aan bescheiden maar snel stromende rivier de Blyth. We wilden donderdag gaan, eerder moesten we te vroeg weg. Woensdagavond echter kregen we in Lowestoft echter twee schepen langszij van de cruisingclub van Woodbridge die met 11 jachten op pad waren, en voornemens - en daartoe geboekt hadden - om naar Southwold te gaan. Omdat er in Southwold maar beperkt plaats is, en de havenmeester buiten kantooruren niet bereikt kon worden, besloten nog maar een dag te wachten. Vrijdag zou er geen probleem zijn, en dus gingen we vrijdag naar Southwold. Om 08:30 vertrokken, afstand slechts 10 mijl, om 1 uur voor hoogwater, zou het beste moment om de haven aan te lopen. We waren er om 11 uur precies op tijd. Het was een kalme zee, geen harde oostenwind. Ook bij Southwold moet je de aanwijzingen uit de East Coast Pilot precies volgen. Om maar enige bij de aanloop te vermijden zaken te noemen: bij eb kan het 6 knopen naar buiten stromen, maar loodrecht op de haveningang kan ook een heel sterke stroming staan, tussen de pieren kan een staande golfslag optreden, en bij harde Oostenwind zijn er -vooral bij eb- brekers voor de haven. Dat hebben we dus allemaal niet gehad. Wel zag Han net op tijd dat twee vissers in een klein bootje, die met boeitjes bezig waren geen kreeftenfuiken aan uitzetten, maar dat er een net met drijvers tussen zat. De aanloop ging voorspoedig en al snel lagen we goed afgemeerd aan een 'prive' steiger.
Zoals je ziet is de Blyth een heel landelijk riviertje, vergelijkbaar met de Eem bij ons maar dan met een fors tij. We hadden gedacht dat er aan de haven niets te koop zou zijn, er was echter van alles: de omgeving is net genoeg toeristisch. Er was een Chandler (watersportzaak), visrestaurants en vishandelaren "vers van eigen boot". De plaats Southwold zelf is een half uur lopen, goed geconserveerd met mooie huizen. Het heeft een breed zandstrand met, in onze ogen, weinig mensen. Toen wij er waren was het net een lekkere temperatuur, met zon en een zacht windje van zee. De avond op de rivier was idyllisch, heel veel zwaluwen; wij dronken er een glaasje port bij, en zijn nog niet weg.
Maandag naar Lowestoft, dat is 33 mijl in 1 tij goed te doen. Om 8 uur tussen de boeien door de monding vd Deben uit, buiten op het grootzeil met een achterlijke wind, kracht 4, noordelijk naar Lowestoft. Er zat nog een rif in het grootzeil, maar dat heb ik er al vlug uitgehaald. We liepen mooie snelheden: tot 7,5 knoop over de grond en 6,2 door het water. Bij het begin van de aanloop naar Lowstoft, het grootzeil weggehaald en op de fok verder. Op de motor aangelopen, er stond een stevige dwarsstroom voor de haven. Afgemeerd bij de Royal Norfolk and Suffolk Yachtclub; de toiletten en liggelden waren dus dik in orde. Ik kende de stad al, in een grijs verleden ben ik er met Donald (en Chris en Andy) geweest, toen voornamelijk in het noordelijke deel. Ik herinner me een restaurant, met een bediening door mooie -in onze toen nog jonge ogen- oudere dames, die in onze fantasie gepensioneerde BlueBell danseressen van de Folies Bergere waren, en ook nog een pub met live muziek.
Dit alles hebben we nu niet aangetroffen. We hebben in het noordelijke stadsdeel vooral boodschappen gedaan, maar daarbij wel een keer een goed duo van straatzangers getroffen van het romantische genre: Bridge over troubled water en Windmills of your mind. Wij hebben vooral in het zuidelijk stadsdeel over een vriendelijke boulevard langs de zee gewandeld; zoiets als aan de Vlaamse kust maar dan met de oorspronkelijke aardige huizen. In een parkje achter de boulevard zagen we een eekhoorn; niet van onze roodbruine soort maar een grijze, volgens mij een exoot uit de VS.
Lowestoft zou ons verste punt zijn, van daaruit wilden we 10 mijl terug naar Southwold, een klein plaatsje met een klein haventje aan bescheiden maar snel stromende rivier de Blyth. We wilden donderdag gaan, eerder moesten we te vroeg weg. Woensdagavond echter kregen we in Lowestoft echter twee schepen langszij van de cruisingclub van Woodbridge die met 11 jachten op pad waren, en voornemens - en daartoe geboekt hadden - om naar Southwold te gaan. Omdat er in Southwold maar beperkt plaats is, en de havenmeester buiten kantooruren niet bereikt kon worden, besloten nog maar een dag te wachten. Vrijdag zou er geen probleem zijn, en dus gingen we vrijdag naar Southwold. Om 08:30 vertrokken, afstand slechts 10 mijl, om 1 uur voor hoogwater, zou het beste moment om de haven aan te lopen. We waren er om 11 uur precies op tijd. Het was een kalme zee, geen harde oostenwind. Ook bij Southwold moet je de aanwijzingen uit de East Coast Pilot precies volgen. Om maar enige bij de aanloop te vermijden zaken te noemen: bij eb kan het 6 knopen naar buiten stromen, maar loodrecht op de haveningang kan ook een heel sterke stroming staan, tussen de pieren kan een staande golfslag optreden, en bij harde Oostenwind zijn er -vooral bij eb- brekers voor de haven. Dat hebben we dus allemaal niet gehad. Wel zag Han net op tijd dat twee vissers in een klein bootje, die met boeitjes bezig waren geen kreeftenfuiken aan uitzetten, maar dat er een net met drijvers tussen zat. De aanloop ging voorspoedig en al snel lagen we goed afgemeerd aan een 'prive' steiger.
Zoals je ziet is de Blyth een heel landelijk riviertje, vergelijkbaar met de Eem bij ons maar dan met een fors tij. We hadden gedacht dat er aan de haven niets te koop zou zijn, er was echter van alles: de omgeving is net genoeg toeristisch. Er was een Chandler (watersportzaak), visrestaurants en vishandelaren "vers van eigen boot". De plaats Southwold zelf is een half uur lopen, goed geconserveerd met mooie huizen. Het heeft een breed zandstrand met, in onze ogen, weinig mensen. Toen wij er waren was het net een lekkere temperatuur, met zon en een zacht windje van zee. De avond op de rivier was idyllisch, heel veel zwaluwen; wij dronken er een glaasje port bij, en zijn nog niet weg.
5 LANGZAAM OP DE TERUGWEG: BRIGHTLINGSEA.
We zijn tot 13 juli in Southwold gebleven; het hoogtepunt van de vacantie, al werd het weer langzaam minder. De rivier is vooral s'avonds prachtig, soms zitten er even 15 zwaluwen op de railing, en langs de kant zie je veel kleine zilverreigers (een gewone blauwe reiger heb ik de hele tocht niet gezien). De wandeling naar het dorp was, toen we eenmaal de kortste weg kenden, nog geen half uur over de "common": gemeenschappelijke ingedijkte kwelders met sloten of kreekjes met bruggetjes met klaphekken erover, een groepje koeien en een ook een golfparcours. Als je bij het dorp komt wordt het hoger, dat ligt op een heuvel en is een soort 'Midsummer Village', maar zonder moorden en detective.
Langs de haven staan uitsluitend houten, geschilderde of geteerde, gebouwtjes en een scheepswerf. Omdat er vlakbij, maar netjes uit zicht, een grote camping is, is er veel negotie aan de haven: een zaakje dat meubels maakt uit drijfhout, een chandler (scheepsbenodigdheden), twee visstallen, en wat horeca. Geregeld zagen we een klasje kunstschilders bezig
Donderdag 13 vertrokken we naar Brightlingsea. Het vertrek was lastig, want de Blyth stroomt flink, en vlak voor ons lag een ander schip. Op het eind van de eb (om 8 uur) konden we met een spring(lijn) vanaf de punt naar achter en een stootbil op de punt, achterwaarts weg varen. De afstand is 42 mijl en dat is voor ons eigenlijk teveel om in een tij te kunnen doen. We gingen echter met de vloed mee en dan kom je steeds op plaatsen waar de vloed later begint, als je hard genoeg gaat kun je wel 8 in plaats van 6 uur stroom mee hebben. Het was mooi rustig weer, je kon wel zeilen, maar niet hard genoeg om 8 uur stroom mee te houden. De motor moest dus regelmatig bij staan. De terugweg ging langs de monding van de Deben, Harwich, en Walton, een paar mijl uit de kust om wat af te steken. Bij de aanloop naar Brightlingsea, de monding van de rivier de Colne waar hogerop ook Colchester aan ligt, konden we omdat het inmiddels hoogwater was wat afsteken door over ondiepten te varen. Om 1700 waren we er.
Brightlingsea kenden we van vorig jaar, je ligt aan een grote steiger midden in het water, en gaat met de watertaxi naar de kant. We zijn daar 2 nachten gebleven. (Eigenlijk hadden we nog de rivier Blackwater opgewild, om oesters te eten daar was echter geen tijd meer voor daarom hadden we de oesters al in Southwold genomen). Omdat er op steiger geen stroom of wifi, maar ook geen water was, hebben we met de watertaxi water op de kant gehaald.
Zaterdag 15 juli BRIGHTLINGSEA RAMSGATE 52 nautical miles
Die tocht deden we in twee tijen, eerst met de vloed mee naar het zuidwesten richting Sheerness maar niet helemaal, daar begint de eigenlijke Thames. Dan over het Princes Channel naar het oosten tot bij Margate, de hoek van North Foreland, en dan nog een paar mijl naar het zuidzuidwesten naar Ramsgate zelf. We gingen om 0945 weg, het was een beetje onbestendig weer, bewolkt soms rustig, soms langdurige buien die weinig regen brachten, maar wel flinke wind. Vertrokken op de motor, maar konden al gauw zeilen, en staken onder zeil met het laagste water over de spitway, de eerste bank over, daarna om de kop van de volgende door de Maplin en het Swin naar het zuidwesten. We hadden intussen de vloedstroom mee, maar een flinke wind tegen (4-5). Eerst een rif gezet, daarna ook de fok een eind ingerold. Het was kruisen op de dieptemeter, je wist hoe diep de geul was, werd het snel veel minder dan ga je overstag. Je ziet ook wel boeien maar niet steeds. Tegen drie uur waren we bij het Princes Channel, we moesten nog 33 mijl, met ruime wind maar nog tot zes uur stroom tegen. Om half zes kwamen we in de buurt van Margate en kregen een beetje stroom mee. We konden langzaam afbuigen richting de hoek van North Foreland. De wind trok flink aan en ik deed twee riffen in het grootzeil. Even spookte het bij het ronden van de hoek, daarna werd de wind minder, en zijn we op de motor naar Ramsgate gegaan. We lagen om 2145 aan de steiger, 52 mijl gevaren.
Dat was dus zaterdag, nu is het woensdag de 19e. We willen oversteken naar Duinkerke, maar het is al een paar dagen harde oostenwind. Vandaag is de wind zuid noordoost en hard tegen de beaufort 7. Morgen zuidwest maar waarschijnlijk ook te hard. Affijn we zijn nog niet weg, maar we vermaken ons prima.
Langs de haven staan uitsluitend houten, geschilderde of geteerde, gebouwtjes en een scheepswerf. Omdat er vlakbij, maar netjes uit zicht, een grote camping is, is er veel negotie aan de haven: een zaakje dat meubels maakt uit drijfhout, een chandler (scheepsbenodigdheden), twee visstallen, en wat horeca. Geregeld zagen we een klasje kunstschilders bezig
Donderdag 13 vertrokken we naar Brightlingsea. Het vertrek was lastig, want de Blyth stroomt flink, en vlak voor ons lag een ander schip. Op het eind van de eb (om 8 uur) konden we met een spring(lijn) vanaf de punt naar achter en een stootbil op de punt, achterwaarts weg varen. De afstand is 42 mijl en dat is voor ons eigenlijk teveel om in een tij te kunnen doen. We gingen echter met de vloed mee en dan kom je steeds op plaatsen waar de vloed later begint, als je hard genoeg gaat kun je wel 8 in plaats van 6 uur stroom mee hebben. Het was mooi rustig weer, je kon wel zeilen, maar niet hard genoeg om 8 uur stroom mee te houden. De motor moest dus regelmatig bij staan. De terugweg ging langs de monding van de Deben, Harwich, en Walton, een paar mijl uit de kust om wat af te steken. Bij de aanloop naar Brightlingsea, de monding van de rivier de Colne waar hogerop ook Colchester aan ligt, konden we omdat het inmiddels hoogwater was wat afsteken door over ondiepten te varen. Om 1700 waren we er.
Brightlingsea kenden we van vorig jaar, je ligt aan een grote steiger midden in het water, en gaat met de watertaxi naar de kant. We zijn daar 2 nachten gebleven. (Eigenlijk hadden we nog de rivier Blackwater opgewild, om oesters te eten daar was echter geen tijd meer voor daarom hadden we de oesters al in Southwold genomen). Omdat er op steiger geen stroom of wifi, maar ook geen water was, hebben we met de watertaxi water op de kant gehaald.
Zaterdag 15 juli BRIGHTLINGSEA RAMSGATE 52 nautical miles
Die tocht deden we in twee tijen, eerst met de vloed mee naar het zuidwesten richting Sheerness maar niet helemaal, daar begint de eigenlijke Thames. Dan over het Princes Channel naar het oosten tot bij Margate, de hoek van North Foreland, en dan nog een paar mijl naar het zuidzuidwesten naar Ramsgate zelf. We gingen om 0945 weg, het was een beetje onbestendig weer, bewolkt soms rustig, soms langdurige buien die weinig regen brachten, maar wel flinke wind. Vertrokken op de motor, maar konden al gauw zeilen, en staken onder zeil met het laagste water over de spitway, de eerste bank over, daarna om de kop van de volgende door de Maplin en het Swin naar het zuidwesten. We hadden intussen de vloedstroom mee, maar een flinke wind tegen (4-5). Eerst een rif gezet, daarna ook de fok een eind ingerold. Het was kruisen op de dieptemeter, je wist hoe diep de geul was, werd het snel veel minder dan ga je overstag. Je ziet ook wel boeien maar niet steeds. Tegen drie uur waren we bij het Princes Channel, we moesten nog 33 mijl, met ruime wind maar nog tot zes uur stroom tegen. Om half zes kwamen we in de buurt van Margate en kregen een beetje stroom mee. We konden langzaam afbuigen richting de hoek van North Foreland. De wind trok flink aan en ik deed twee riffen in het grootzeil. Even spookte het bij het ronden van de hoek, daarna werd de wind minder, en zijn we op de motor naar Ramsgate gegaan. We lagen om 2145 aan de steiger, 52 mijl gevaren.
Dat was dus zaterdag, nu is het woensdag de 19e. We willen oversteken naar Duinkerke, maar het is al een paar dagen harde oostenwind. Vandaag is de wind zuid noordoost en hard tegen de beaufort 7. Morgen zuidwest maar waarschijnlijk ook te hard. Affijn we zijn nog niet weg, maar we vermaken ons prima.
6 RAMSGATE OVERSTEEK EN AFSCHEID
We zijn tot na het weekend van 22 en 23 juli in Ramsgate blijven liggen. De stevige noordoosten wind was inmiddels vervangen door een harde, bft 6 en 7 westelijke wind, hoewel de windrichting niet verkeerd was, toch te hard om over te steken. Ramsgate heeft aantrekkelijke kanten: een goede visstal, slager en supermarkt. En op vrijdag en zaterdag live music in sommige pubs. Vrijdagavond een bas- en leadgitaar en drummer, alle drie zongen. Muziek vooral Stones- en Beatlenummers, zie bijgevoegde foto van de leadgitarist. De kwaliteit van de muziek was nog beter dan die van de foto.
Omdat zondag de Ramsgate-week begon was er ook veel vermaak op straat, bandjes en een soort carnavalsoptocht.
Maandag de 25-ste was het weer genoeg verbeterd om over te steken. De windrichting was gunstig voor ons en de windkracht 3 tot 4. We vertrokken om 8 uur door de Gullstream, het vaarwater van Ramsgate tot de South Foreland net ten oosten van Dover. Door de Gullstream hadden we tot 12:30 stroom mee, daarna was er kentering in het het Kanaal en zouden we tot 18:30 bij Duinkerk stroom mee hebben.
We hadden echter in Ramsgate 2 uur langer in ons bed moeten blijven liggen, want waren al om 10:30 bij het einde van de Gullstream; sterke stroom mee en goede wind. Daardoor kregen we in het Kanaal nog twee uur stroom naar het westen, waardoor we na het oversteken van de shipping lanes ten westen van Calais uitkwamen in plaats van ten oosten. In de Shipping Lanes hoefden we niet echt uit te wijken, wel smokkelden we bij een groot schip waar we te dicht bijkwamen om van de verplichte haakse oversteek flink af te wijken in oostelijke richting. (Han is na 10 jaar meevaren inmiddels niet alleen een uitstekende kok, maar ook een meester in het met behulp van het handpeilkompas te bepalen of we voor een groot schip moeten wijken of ongehinderd door kunnen varen).
Maar goed, daar kregen we vanaf 12:30 sterke stroom mee richting Duinkerk en waren door de shipping lanes en konden rechtstreeks richting Duinkerk varen. We hadden bakstagwind (schuin achter) en de stroom was de dag voor springtij sterk, dus we liepen snel soms tot 8,5 knoop (15,5 km per uur). Rond 16:00 waren we bij Duinkerk, daar moest nog vlak voor ons een groot schip met sleepboten naar binnen en een coaster naar buiten. Han riep nog even Port Control op en toen mochten we naar binnen. Afgemeerd om 17:15 op een vanaf zee telefonisch besproken plaats.
Dinsdagavond was het door Han aangeboden afscheidsdiner, deze keer in het restaurant op de haven in Duinkerke. Han at Thaise garnalen en Gerard gestoofde kabeljouwrug. De onderstaande foto is van betere kwaliteit dan de vorige, maar nog altijd veel minder dan die van het maal.
De volgende morgen vertrok de trein van Han vertrok al om 8 uur, maar hij was dan ook om 4 uur veilig in Sablet.
Voor mij stond het tij pas om 14:00 goed om naar Nieuwpoort of verder te varen. De wind was zuidwest 4 Bft, met vlagen van 6. Ik wilde graag naar Blankenberge 35 Nmijl dat moest met deze wind en stroom (de vorige dag was het springtij geweest dus nog altijd sterke stroom) goed haalbaar zijn.
We zijn tot na het weekend van 22 en 23 juli in Ramsgate blijven liggen. De stevige noordoosten wind was inmiddels vervangen door een harde, bft 6 en 7 westelijke wind, hoewel de windrichting niet verkeerd was, toch te hard om over te steken. Ramsgate heeft aantrekkelijke kanten: een goede visstal, slager en supermarkt. En op vrijdag en zaterdag live music in sommige pubs. Vrijdagavond een bas- en leadgitaar en drummer, alle drie zongen. Muziek vooral Stones- en Beatlenummers, zie bijgevoegde foto van de leadgitarist. De kwaliteit van de muziek was nog beter dan die van de foto.
Omdat zondag de Ramsgate-week begon was er ook veel vermaak op straat, bandjes en een soort carnavalsoptocht.
Maandag de 25-ste was het weer genoeg verbeterd om over te steken. De windrichting was gunstig voor ons en de windkracht 3 tot 4. We vertrokken om 8 uur door de Gullstream, het vaarwater van Ramsgate tot de South Foreland net ten oosten van Dover. Door de Gullstream hadden we tot 12:30 stroom mee, daarna was er kentering in het het Kanaal en zouden we tot 18:30 bij Duinkerk stroom mee hebben.
We hadden echter in Ramsgate 2 uur langer in ons bed moeten blijven liggen, want waren al om 10:30 bij het einde van de Gullstream; sterke stroom mee en goede wind. Daardoor kregen we in het Kanaal nog twee uur stroom naar het westen, waardoor we na het oversteken van de shipping lanes ten westen van Calais uitkwamen in plaats van ten oosten. In de Shipping Lanes hoefden we niet echt uit te wijken, wel smokkelden we bij een groot schip waar we te dicht bijkwamen om van de verplichte haakse oversteek flink af te wijken in oostelijke richting. (Han is na 10 jaar meevaren inmiddels niet alleen een uitstekende kok, maar ook een meester in het met behulp van het handpeilkompas te bepalen of we voor een groot schip moeten wijken of ongehinderd door kunnen varen).
Maar goed, daar kregen we vanaf 12:30 sterke stroom mee richting Duinkerk en waren door de shipping lanes en konden rechtstreeks richting Duinkerk varen. We hadden bakstagwind (schuin achter) en de stroom was de dag voor springtij sterk, dus we liepen snel soms tot 8,5 knoop (15,5 km per uur). Rond 16:00 waren we bij Duinkerk, daar moest nog vlak voor ons een groot schip met sleepboten naar binnen en een coaster naar buiten. Han riep nog even Port Control op en toen mochten we naar binnen. Afgemeerd om 17:15 op een vanaf zee telefonisch besproken plaats.
Dinsdagavond was het door Han aangeboden afscheidsdiner, deze keer in het restaurant op de haven in Duinkerke. Han at Thaise garnalen en Gerard gestoofde kabeljouwrug. De onderstaande foto is van betere kwaliteit dan de vorige, maar nog altijd veel minder dan die van het maal.
De volgende morgen vertrok de trein van Han vertrok al om 8 uur, maar hij was dan ook om 4 uur veilig in Sablet.
Voor mij stond het tij pas om 14:00 goed om naar Nieuwpoort of verder te varen. De wind was zuidwest 4 Bft, met vlagen van 6. Ik wilde graag naar Blankenberge 35 Nmijl dat moest met deze wind en stroom (de vorige dag was het springtij geweest dus nog altijd sterke stroom) goed haalbaar zijn.
7 DUINKERKE NAAR BLANKENBERGE
Voor mij stond het tij pas om 14:00 goed om naar Nieuwpoort of verder te varen. De wind was zuidwest 4 Bft, met vlagen van 6. Ik wilde graag naar Blankenberge 35 Nmijl dat moest met deze wind en stroom (de vorige dag was het springtij geweest dus nog altijd sterke stroom) goed haalbaar zijn. Vanwege de vlagen van 6 deed ik een rif in het grootzeil.
Om niets van het tij te missen vertrok ik aan de vroege kant, om 13:45 was ik buiten. De wind was zoals voorspeld, meestal windkracht 4 en droog soms zelfs wat zon. Af en toe een bui met een beetje regen en windkracht 6. Omdat het allemaal ruim was, vaak plat voor de wind, had ik geen probleem met de Bft 6. Voorbij de Pas de Zuyd Coote, heb ik de fok uitgeboomd en kon er snel gevaren worden 5 knopen door het water en soms boven de 7 over de grond. Om kwart over 4 was ik bij Nieuwpoort, voor zessen bij Oostende en rond half acht bij Blankenberge. Daar was nog een aardige verassing: in de smalle havenmond werd gebaggerd aan bakboordzijde en er lag een persleiding door de haveningang naar een boot aan de stuurboordzijde die af en toe de bagger naar zee bracht. In de persleiding zaten twee boeien, waartussen de leiding over de bodem ging. Je moest tussen die boeien door dat kon prima maar geen twee boten tegelijk.
In de haven een mooi boxje gevonden met de neus in de wind. Afgemeerd om 19:50. Volgens het log had ik 26 Nmijl gevaren en geen 35. De stroom heeft me er dus 9 cadeau gedaan
In de haven een mooi boxje gevonden met de neus in de wind. Afgemeerd om 19:50. Volgens het log had ik 26 Nmijl gevaren en geen 35. De stroom heeft me er dus 9 cadeau gedaan
8 TERUG NAAR HELLEVOETSLUIS
Maandag de 31-ste ben ik van Blankenberge naar Hellevoetsluis teruggevaren, de eerste dag zonder waarschuwingen voor windkracht 7.
Wind 6,5,4 3 zuidwest. Pal voor de wind, en dat is geen makkelijke koers. Hoewel de wind door de richting goed hanteerbaar was, was de zee eerst nog behoorlijk onstuimig door de voorafgaande dagen.
Later werd het rustig en werd de wind zwak, en het laatste stuk op de motor.
Vertrokken om 8 uur, om 20.00 in Stellendam, om 21:30 in Hellevoetsluis. 57 mijl
Maandag de 31-ste ben ik van Blankenberge naar Hellevoetsluis teruggevaren, de eerste dag zonder waarschuwingen voor windkracht 7.
Wind 6,5,4 3 zuidwest. Pal voor de wind, en dat is geen makkelijke koers. Hoewel de wind door de richting goed hanteerbaar was, was de zee eerst nog behoorlijk onstuimig door de voorafgaande dagen.
Later werd het rustig en werd de wind zwak, en het laatste stuk op de motor.
Vertrokken om 8 uur, om 20.00 in Stellendam, om 21:30 in Hellevoetsluis. 57 mijl
Comments
Post a Comment